هیچ وقت برایم راه دادن یا ندادن ن به ورزشگاه ها برایم مهم نبوده است حتی این روزها که بحث راه ندادن بانوان به ورزشگاه می تواند تعلیق آفرین باشد -تیم ملی من استقلال است و از هر تیم دیگری برایم مهم تر است حتی تیم ملی- نه این که برایم بی اهمیت باشد بلکه مسئله ام نبود و حس علی السویه طوری نسبت به آن داشتم. اینکه می گویم داشتم یعنی تا همین امشب و چند ساعت پیش. دلیلش هم به همکلاسی دوره ارشدم برمی گردد که به خاطر من استقلالی شد و امشب متوجه شدم که سر تمرین استقلال و همین طور تجمع های جلوی باشگاه رفته است. بانو حالا خیلی استقلالی شده است. به واقع از خودم استقلالی تر ندیده ام تا اینکه بانو امشب مرا شگفت زده کرد. فکر نمی کردم کسی که از روی نوشته هایم در این وبلاگ در سال دور ارشد استقلالی شده باشد، این قدر شیفته و دلباخته ی این تیم شده باشد. چندنفری به خاطر من و نوشته هایم استقلالی شده اند اما این دختر با بقیه فرق می کند. ماه پیش که تصاویر حضور بانوان بر سر تمرین تیم را می دیدم متصور نبودم که دختران هم این چنین عاشق آبی ها شوند اما حالا نظرم فرق می کند. هیچ وقت برایم راه دادن یا ندادن ن به ورزشگاه ها برایم مهم نبوده است تا اینکه امشب از صمیم قلب می خواهم که برای بازی های لیگ بانوان را هم به ورزشگاه راه دهند تا با همکلاسی و دوست بازیافته ی این روزهایم بتوانیم باهم بازی های تیم محبوب مان را از نزدیک ببینیم. به امید آن روز.
تیم ,برایم ,استقلالی ,ورزشگاه ,امشب ,راه ,به ورزشگاه ,استقلالی شده ,برایم مهم ,نوشته هایم ,سر تمرین
درباره این سایت